تلاش بین المللی برای احیای یک کرم گرد باستانی که هزاران سال در یخبندان سیبری منجمد شده بود، شکل حیاتی را حتی قدیمی تر از آن چیزی که دانشمندان زمانی تصور می کردند به وجود آورده است.

در سال 2018، چندین نماتد احیا شده، از جنس Panagrolaimus، حدود 32000 سال قدمت داشتند. اما اکنون، تاریخ‌گذاری دقیق‌تر رادیوکربنی نشان می‌دهد که این کرم‌های خاک حداقل از اواخر پلیستوسن، حدود 46000 سال پیش، در بخش‌هایی از سیبری «بیدار مرده» باقی مانده‌اند.

اگر این رکورد درست باشد، این رکورد به طور مطلق طولانی ترین حالت شناخته شده از عدم فعالیت شدید مشاهده شده در میان جانوران را شکست می دهد، پدیده ای به نام کریپتوبیوز.

پس از احیای کرم منجمد در آزمایشگاه و پرورش آن برای بیش از 100 نسل، محققان به رهبری کارشناسان موسسه ماکس پلانک در آلمان، تجزیه و تحلیل ژنوم را انجام دادند.

آنها ادعا می کنند که این موجود یک گونه جدید ثبت شده است که آن را Panagrolaimus kolymaensis می نامند.

تا به امروز، دانشمندان تعداد بسیار کمی از حیوانات را می شناسند که بتوانند خود را در حالت برزخ مانند در پاسخ به شرایط محیطی سخت معلق کنند.

تاردیگرادها، نماتدها و موجودات آبزی میکروسکوپی که روتیفر نامیده می شوند، تنها تعدادی از حیواناتی هستند که وارد کریپتوبیوز می شوند. با توجه به تمام آنچه که ما در مورد وضعیت منحصر به فرد زندگی می دانیم، این حیوانات به خوبی می توانند در این حالت خشک شده یا خشک شده “به طور نامحدود” باقی بمانند – یا حداقل تا زمانی که شرایط برای بقا بهتر شود.

طولانی ترین زمان ثبت شده در کریپتوبیوز در بین کرم های زنده تنها 39 سال است.

حتی تاردیگرادها تنها پس از 30 سال از منجمد شدن، دوباره وارد حالت متابولیک طبیعی خود شده‌اند.

ملکه جدید کریتوبیوز ده ها هزار سال از آن پیرتر است.

این کرم باستانی در یخبندان سیبری، تقریباً 40 متر عمق پیدا شد. زمانی که محققان قدمت برخی از مواد گیاهی یافت شده در نزدیکی این موجود را تعیین کردند، در دوره انجماد اولیه بین 45839 تا 47769 سال پیش قرار گرفتند.

این کرم گرد باستانی دیگری از جنس Plectus را شکست می دهد که در سیبری نیز به صورت یخ زده یافت شد و قدمت آن به حدود 42000 سال پیش در سال 2018 می رسد.

هر دو نماتد تقریباً دو برابر یک روتیفر باستانی از سیبری هستند که اخیراً پس از 24000 سال کریپتوبیوز احیا شده است.

هنگامی که محققان ژنوم P. kolymaensis را با یکی از خویشاوندان زنده آن به نام Caenorhabditis elegans مقایسه کردند، ژن‌های همپوشانی زیادی بین کرم‌های خاک یافتند. بسیاری از ژن های مشترک با مکانیسم های دخیل در بقای شرایط سخت محیطی مرتبط هستند.

این جالب است، زیرا C. elegans معمولا در مناطق معتدل یافت می شود و در میوه ها یا گیاهان پوسیده پنهان می شود.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند یافته‌های آنها «نشان می‌دهد که با سازگاری برای زنده ماندن در حالت کریپتوبیوتیک برای بازه‌های زمانی کوتاه در محیط‌هایی مانند منجمد دائمی، برخی از گونه‌های نماتد این پتانسیل را برای کرم‌های منفرد به دست آورده‌اند که در بازه‌های زمانی زمین‌شناسی در حالت باقی بمانند».

این تیم اکنون می‌خواهد بفهمد که این ژن‌های مشترک چه نقشی در کریپتوبیوز دارند و آیا حد بالایی برای مدت زمان ماندن نماتدها در این حالت مرموز وجود دارد یا خیر.

نویسندگان مقاله می نویسند: «این یافته ها پیامدهایی برای درک ما از فرآیندهای تکاملی دارند، زیرا زمان نسل ممکن است از روزها به هزاره ها کشیده شود و بقای طولانی مدت افراد گونه ها می تواند منجر به ایجاد مجدد دودمان منقرض شده شود.»

حتی این احتمال وجود دارد که کشف اسرار کریپتوبیوز طولانی مدت بتواند روش بهتری برای ذخیره سلول ها و بافت ها در مدت زمان طولانی در اختیار دانشمندان قرار دهد.

منبع: sciencealert