دانشمندان سرانجام آنچه در داخل ماه است را تأیید کردند

خب، حکم صادر شد. بالاخره ماه از پنیر سبز درست نشده است.تحقیقات کاملی که در می 2023 منتشر شد نشان داد که هسته درونی ماه در واقع یک توپ جامد با چگالی مشابه با چگالی آهن است.

محققان امیدوارند این به حل یک بحث طولانی در مورد جامد یا مذاب بودن قلب درونی ماه کمک کند و به درک دقیق تری از  تاریخ منظومه شمسی منجر شود.

تیمی به رهبری آرتور بریو، ستاره‌شناس از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه در فرانسه، نوشت:

«نتایج ما، تکامل میدان مغناطیسی ماه را به دلیل اثبات وجود هسته داخلی زیر سوال می‌برد و از واژگونی گوشته جهانی پشتیبانی می‌کند. سناریویی که بینش های قابل توجهی در مورد جدول زمانی بمباران ماه در میلیارد سال اول منظومه شمسی به ارمغان می آورد.”

بررسی ترکیب داخلی اجسام در منظومه شمسی به طور موثر از طریق داده های لرزه ای انجام می شود.

نحوه حرکت امواج صوتی ایجاد شده توسط زمین لرزه ها و انعکاس آنها از مواد داخل یک سیاره یا ماه می تواند به دانشمندان کمک کند تا نقشه ای دقیق از داخل جسم ایجاد کنند.

اتفاقاً داده‌های لرزه‌ای ماه را داریم که توسط مأموریت آپولو جمع‌آوری میشود، اما وضوح آن برای تعیین دقیق وضعیت هسته داخلی بسیار کم است.

ما می دانیم که یک هسته بیرونی سیال وجود دارد، اما این که چه چیزی را در بر می گیرد، همچنان مورد بحث است.

مدل‌های یک هسته داخلی جامد و یک هسته کاملاً سیال به همان اندازه با داده‌های آپولو کار می‌کنند.

برای یک بار و برای همیشه، بریو و همکارانش داده‌هایی را از مأموریت‌های فضایی و آزمایش‌های دور لیزری ماه جمع‌آوری کردند تا مشخصاتی از ویژگی‌های مختلف آن را جمع‌آوری کنند.

اینها شامل درجه تغییر شکل آن توسط برهمکنش گرانشی آن با زمین، تغییر در فاصله آن از زمین و چگالی آن است.

سپس، آنها مدل‌سازی را با انواع هسته‌های مختلف انجام دادند تا پیدا کنند کدامیک با داده‌های مشاهده‌ای مطابقت دارد.

آنها به چندین یافته جالب رسیدند. اولاً، مدل‌هایی که بیشترین شباهت را به آنچه در مورد ماه می‌دانیم، واژگونی فعال در عمق گوشته آن را توصیف می‌کنند.

این بدان معنی است که مواد متراکم تر در داخل ماه به سمت مرکز سقوط می کنند و مواد چگالی کمتر به سمت بالا بالا می روند.

این فعالیت مدتهاست که به عنوان راهی برای توضیح حضور عناصر خاص در مناطق آتشفشانی ماه پیشنهاد میشود. تحقیقات این تیم نکته دیگری را در آمار “برای” شواهد اضافه می کند.

و آنها دریافتند که هسته ماه بسیار شبیه به هسته زمین است – با یک لایه سیال بیرونی و یک هسته داخلی جامد.

با توجه به مدل سازی آنها، شعاع هسته بیرونی حدود 362 کیلومتر (225 مایل) و هسته داخلی حدود 258 کیلومتر (160 مایل) است. این حدود 15 درصد از کل شعاع ماه است.

این تیم دریافته است که هسته داخلی نیز دارای چگالی حدود 7822 کیلوگرم بر متر مکعب است. این بسیار نزدیک به چگالی آهن است.

جالب اینجاست که در سال 2011، تیمی به سرپرستی رنه وبر، دانشمند سیاره‌شناسی مارشال ناسا، با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته لرزه‌شناسی روی داده‌های آپولو برای مطالعه هسته ماه، به نتیجه مشابهی دست یافتند.

آنها شواهدی از یک هسته داخلی جامد با شعاع حدود 240 کیلومتر و چگالی حدود 8000 کیلوگرم بر متر مکعب پیدا کردند.

بریو و تیمش می گویند که نتایج آنها تاییدی بر یافته های قبلی است و یک مورد قوی برای هسته ماه مانند زمین است. و این پیامدهای جالبی برای تکامل ماه دارد.&lt;/p><p>ما نمی دانیم که ماه کمی پس از شکل گیری آن، میدان مغناطیسی قدرتمندی داشت که حدود 3.2 میلیارد سال پیش شروع به کاهش کرد.

چنین میدان مغناطیسی با حرکت و جابجایی در هسته ایجاد می شود، بنابراین آنچه هسته ماه را می سازد عمیقاً به چگونگی و چرایی ناپدید شدن میدان مغناطیسی مرتبط است.

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید